Albina en Groningen
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Jan
13 Februari 2015 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal!
Inmiddels verblijven we al een week in ons nieuwe onderkomen, gevonden via Micazu: casa Solarida, een gedeelte van een privéwoning van een Javaans echtpaar. Rustig gelegen in een buitenwijk van Paramaribo, aan de rand van het bos. We hebben een auto gehuurd zodat we mobieler zijn en zelf uitstapjes kunnen maken. Jan was al snel gewend aan het links rijden en nam het plaatselijke rijgedrag gelijk over. Vooral de doorgaande wegen in en rondom Paramaribo zijn erg druk en wil je invoegen of oversteken dan zet je gewoon de neus van de auto op de weg en druk je jezelf langzaam door het verkeer. De andere weggebruikers stoppen en laten je makkelijk passeren. Er wordt niet had gereden en het is een vloeiend geheel. Eenmaal buiten de drukte rond Paramaribo is het rustig tot zeer stil op de wegen. Onze eerste rit ging naar Albina, en plaatsje aan de Marowijne rivier, de grens met Frans Guyana. Een gedeelte van de weg gaat door savanne, heel apart om kleine dorpjes te zien op dit witte zand. Albina is zeer levendig en kleurrijk en je kunt hier met een bootje de rivier over naar Frans Guyana, iets dat wij niet gedaan hebben. We aten in een Javaanse warung en maakten een praatje met de eigenaar. Hij waarschuwde ons dat we op de terugweg met de auto voor niemand moesten stoppen want het is hier niet veilig. Zelf voelden we ook al dat er een iets grimmige sfeer hing in Albina. Het plaatsje is klein dus we waren er snel uitgekeken maar je kunt er wel hele mooie plaatjes schieten.
De volgende dag zijn we de andere kant op gegaan, tot de Coppename rivier. Via Uitkijk reden we naar Groningen, een rustige weg door een mooi landelijk gebied, soms deed het ons aan Nederland denken. Onderweg kwamen we een kapper tegen en de hindoestaanse eigenaar heeft Jan keurig geknipt, nou ja met de tondeuse dan. Ineens zette hij de tondeuse op een wenkbrauw en we riepen tegelijk: neeee! Al een klein stukje van Jan's image af maar gelukkig valt het niet op. De kapper zei dat het hier altijd zo gedaan werd met borstelige wenkbrauwen. Ik zei dat ik altijd met een schaar alleen de hele lange haren afknipte dus deed het ook maar zo. Weer helemaal netjes reden we Groningen binnen, een relaxed klein dorp aan een riviertje waar eigenlijk niet zo veel te zien viel. We aten in een warung en dat was echt heerlijk. Jan had nasi met alles erop en eraan, ik had saoto, een maaltijdsoep met groenten, kruiden, kip en ei, rijst krijg je er apart bij. Als toetje namen we lapis, dat is tot repen gemaakte roze gekleurde zoete gepofte rijst.
Daarna wilden we naar het dorpje Calcutta, gezien de naam zou je het niet denken, maar jawel, we hebben het gemist. Terug naar Paramaribo en we kunnen weer een mooie dag toevoegen. Foto's volgen later en wij gaan lekker ontbijten.
Liefs van ons.
Inmiddels verblijven we al een week in ons nieuwe onderkomen, gevonden via Micazu: casa Solarida, een gedeelte van een privéwoning van een Javaans echtpaar. Rustig gelegen in een buitenwijk van Paramaribo, aan de rand van het bos. We hebben een auto gehuurd zodat we mobieler zijn en zelf uitstapjes kunnen maken. Jan was al snel gewend aan het links rijden en nam het plaatselijke rijgedrag gelijk over. Vooral de doorgaande wegen in en rondom Paramaribo zijn erg druk en wil je invoegen of oversteken dan zet je gewoon de neus van de auto op de weg en druk je jezelf langzaam door het verkeer. De andere weggebruikers stoppen en laten je makkelijk passeren. Er wordt niet had gereden en het is een vloeiend geheel. Eenmaal buiten de drukte rond Paramaribo is het rustig tot zeer stil op de wegen. Onze eerste rit ging naar Albina, en plaatsje aan de Marowijne rivier, de grens met Frans Guyana. Een gedeelte van de weg gaat door savanne, heel apart om kleine dorpjes te zien op dit witte zand. Albina is zeer levendig en kleurrijk en je kunt hier met een bootje de rivier over naar Frans Guyana, iets dat wij niet gedaan hebben. We aten in een Javaanse warung en maakten een praatje met de eigenaar. Hij waarschuwde ons dat we op de terugweg met de auto voor niemand moesten stoppen want het is hier niet veilig. Zelf voelden we ook al dat er een iets grimmige sfeer hing in Albina. Het plaatsje is klein dus we waren er snel uitgekeken maar je kunt er wel hele mooie plaatjes schieten.
De volgende dag zijn we de andere kant op gegaan, tot de Coppename rivier. Via Uitkijk reden we naar Groningen, een rustige weg door een mooi landelijk gebied, soms deed het ons aan Nederland denken. Onderweg kwamen we een kapper tegen en de hindoestaanse eigenaar heeft Jan keurig geknipt, nou ja met de tondeuse dan. Ineens zette hij de tondeuse op een wenkbrauw en we riepen tegelijk: neeee! Al een klein stukje van Jan's image af maar gelukkig valt het niet op. De kapper zei dat het hier altijd zo gedaan werd met borstelige wenkbrauwen. Ik zei dat ik altijd met een schaar alleen de hele lange haren afknipte dus deed het ook maar zo. Weer helemaal netjes reden we Groningen binnen, een relaxed klein dorp aan een riviertje waar eigenlijk niet zo veel te zien viel. We aten in een warung en dat was echt heerlijk. Jan had nasi met alles erop en eraan, ik had saoto, een maaltijdsoep met groenten, kruiden, kip en ei, rijst krijg je er apart bij. Als toetje namen we lapis, dat is tot repen gemaakte roze gekleurde zoete gepofte rijst.
Daarna wilden we naar het dorpje Calcutta, gezien de naam zou je het niet denken, maar jawel, we hebben het gemist. Terug naar Paramaribo en we kunnen weer een mooie dag toevoegen. Foto's volgen later en wij gaan lekker ontbijten.
Liefs van ons.
-
13 Februari 2015 - 16:36
Roely En Maarten:
Dat was weer een leuk verslag. Fijn dat jullie het daar naar de zin hebben. Wij hier ook hoor. Maarten is vanmiddag gaan golfen en ik ben lekker met Boef en Sanne thuis. Gelukkig is de temperatuur een beetje omhoog gegaan en laat de zon zich ook weer wat meer zien.
Een poot van Sanne en Boef en lieve groeten van ons. -
13 Februari 2015 - 23:12
Rob En Mieke.:
Hoi Jan en Wilma,
Een apart verhaal en heel wat anders dan de twee vorige verhalen maar met net zoveel plezier gelezen.
Het is inderdaad net een nederlands reisje als je de diverse plaatsnamen leest.
Ook is het fijn te weten dat het jullie nog steeds goed gaat.
Groetjes van,
Rob en Mieke. -
15 Februari 2015 - 12:22
Bart En Joke:
Hoi Jan en Wilma, Zo te zien hebben jullie het weer naar de zin. Totaal andere plaats op de globe maar wel weer oerwoud en inheemse mensen. Weer een reis om op terug te kijken. Aan de foto's te zien lijkt het me een prachtig land. Als de Surinamers daar net zo vriendelijk zijn als hier in Amsterdam dan is het helemaal top. Binnenkort weer terug naar PT en weer door met het gewone leven. Ik ben ondertussen druk bezig met de benche training van Mace en we zien er naar uit om ook naar PT te komen. Over een paar weekjes is het weer zo ver, ik hoor dan graag de verhalen over Suriname. Voor nu nog heel veel plezier en snel tot ziens. Groetjes Bart en Joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
