Paramaribo

Hallo allemaal!

Hier zijn we weer en wel met het laatste verslag. Morgen, 19 februari, vliegen we naar Nederland waar we tot 2 maart zullen blijven.
Om toch nog iets van de dieren die hier voorkomen te zien zijn we naar de dierentuin gegaan. Onze verwachtingen waren niet hoog en dat bleek ook wel terecht. De dieren zaten helaas vaak in veel te kleine verblijven/ kooien en het zag er wat verwaarloost uit, hetgeen ongetwijfeld te maken heeft met geldgebrek. We hadden echt met de dieren te doen, hoewel ze er wel goed uitzagen.
Op het grote grasveld voor de dierentuin waren twee mensen bezig met het beschilderen van grote rechtopstaande platen beton. Het waren zogenaamde stadsschilders. Er zijn er zo'n 120 en met elkaar brengen ze op de gevels van winkels, cafeetje, restaurantjes en stenen muren reclameschilderingen aan. Ze krijgen hier opdracht voor van de fabrikant van een bepaald product en de schilderingen zijn ware kunstwerken. Het viel mij -als hobby kunstschilder- al gelijk de eerste dag hier in Paramaribo op. We hadden een heel gesprek met de kunstschilder die daar samen met zijn vrouw, aan een reclame zat te werken. Het gaf hem veel voldoening dat wij zijn werk bewonderden. Hij doet het werk met veel plezier en kan er goed van rondkomen.
Bij ons eerste verslag heb ik al en foto geplaatst van een huisje gebouwd door voormalige slaven en daar wil ik nog iets over vertellen.
In Paramaribo zie je nog vrij veel van deze oude huisjes waarvan velen wel zo'n 150 jaar oud zijn. De Surinamers hebben het dan ook over antieke huisjes. We vroegen ons af hoe ze tot deze bouwstijl gekomen waren en bij navraag bleek dat ze geïnspireerd waren door de keukenhuisjes die bij het grote huis van de plantage eigenaren hoorden.
Vele van deze huisjes zijn nog steeds bewoond en helaas wordt er niet veel aan onderhoud gedaan. Is er en plank verrot dan wordt daar gewoon een nieuwe tegenaan getimmerd. Hopelijk komt het niet zover dat ze ooit allemaal uit het stadsbeeld verdwenen zijn want ook dit is cultureel erfgoed.
De laatste 2 dagen hebben we doorgebracht met de dochter van vrienden van ons, Tina. Zij gaat hier een half jaar stage lopen in een weeshuis. Het was heel bijzonder om elkaar hier te ontmoeten en we hebben het heel gezellig gehad! Zo zijn we naar Peperpot Nature Park geweest en hebben daar een wandeling gemaakt. Helaas hebben we geen van de ongeveer 250 vogelsoorten gezien, alleen gehoord. In Paramaribo hebben we nog de meeste vogels gezien terwijl je zou verwachten dat het andersom zou zijn. We hebben vanaf ons balkonnetje van ons appartement zelf twee keer een kolibrie gezien en enkele papegaaien die hoog overvlogen. Na de wandeling zijn we naar de voormalige plantage Peperpot gegaan waar koffie verbouwd werd.
We hebben een leuk gesprek gehad met een voormalige Javaanse medewerker in de kampong aldaar. Na de lunch in een warung zijn we terug naar de stad gegaan, op zoek naar een tweedehands fiets voor Tina. Dit bleek nog niet mee te vallen en Tina zou later wel navraag doen bij andere stagiaires. Na een hartelijk afscheid en veel succeswensen zijn wij naar het autoverhuurbedrijf gereden om onze auto in te leveren en gelijk een taxi voor morgen naar het vliegveld Zanderij te regelen. De prijs viel hoger uit dan we op de heenweg hadden betaald dus wat bleek toen we het daar over hadden, is het morgen Chinees Nieuwjaarsdag, een nationale feestdag...Zitten we mijlenver van China krijgen we er weer mee te maken...waar we ook zijn, we kunnen er blijkbaar niet aan ontkomen. Je ziet hier niet veel Chinezen op straat maar ze zijn er wel degelijk. Je hoeft alleen maar naar de winkels te kijken en de ene na de andere supermarkt of kledingzaak is van een Chinees. De kapper waar ik was zei ook al dat Suriname net een overzees gebied van China is. Zij hebben geld en zijn bereid om hard te werken. Een Surinaamse fietsenwinkeleigenaar zei ook al dat Surinamers niet willen werken en daarom moeten er arbeiders uit andere landen gehaald worden.
Tot slot wil ik nog iets zeggen over de zwerfhonden die je hier regelmatig ziet lopen. Als echte hondenliefhebbers is dat iedere keer weer moeilijk om te zien. We hadden al gehoord van de sterilisatieprojecten voor honden en katten en op internet vond ik de nodige informatie. Wil je hier meer over weten kijk dan op www.dierenbeschermingsuriname.nl en www.ikdoeietsterug.nl

Nog één nachtje slapen en dan verlaten we dit mooie land, de schitterende natuur, de vriendelijke bevolking, de boeiende en aangrijpende geschiedenis, het al dan niet vervallen culturele erfgoed, de gesprekken die we gehad hebben met de plaatselijke bevolking en mede reizigers. Wij hebben weer genoten en keren met vele mooie herinneringen huiswaarts. Maar...de volgende reis zal weer naar Azië gaan want daar ligt ons hart.

Dan rest ons nog iedereen te bedanken voor de leuke, lieve, enthousiaste reacties en tot een volgende keer zullen we maar zeggen.

Dag, dag, liefs van ons.