Sulawesi - Toraja - Rantepao

Hallo allemaal!

Op vrijdag 12 februari vlogen we van Denpassar (Bali) naar Makassar (Sulawesi). Een grote drukke stad waar niet veel te beleven valt en dan verblijven we bij voorkeur in een goed en luxe hotel. Het werd Four Points by Sheraton. Echt een zakenhotel waar maar weinig toeristen komen en al helemaal geen backpackers zoals wij. We werden door het zeer vriendelijke personeel behandeld alsof we de koning en koningin waren. De kamers waren mooi en prettig maar ondanks het heerlijke bed sliep Jan slecht. Het buffetontbijt was zeer uitgebreid, je kon het zo gek niet bedenken of ze hadden het. Om 8.00 uur stond de taxi klaar om ons naar het busstation van Bintang Prima te brengen want we gingen naar Rantepao in Toraja Land. Een rit van 325 kilometer en daar zouden we 8 à 9 uur over doen. De stoelen waren zeer comfortabel, de rugleuning kon naar achter en een voetensteun omhoog. Buiten alle Indonesiërs zaten er nog twee toeristen in de bus en zij zaten op onze hoogte aan de andere kant van het gangpad. We raakten gelijk aan de praat, het bleek een echtpaar uit Vlaams België, Paul en Vera. Ook echte wereldreizigers en we hebben dan ook heel veel ervaringen uitgewisseld. Het eerste deel van de rit was het landschap vrij vlak maar daarna begonnen de bergen met de nodige bochten. Eigenlijk mankeerden we alle vier wel iets, Paul had met veel bochten last van wagenziekte, Vera had vanwege rugklachten moeite met lang zitten, Jan voelde zich niet lekker omdat hij slecht geslapen had en ik was niet helemaal fit vanwege een zware verkoudheid. De rit was erg mooi maar wat een lange zit zeg, we waren het zooooo zat, na 9,5 uur kwamen we eindelijk in een inmiddels donker geworden Rantepao aan. Paul en Vera werden bij hun onderkomen uit de bus gezet en wij gingen nog iets verder. We hadden gekozen voor Rosalina homestay en een Indonesische jongen die ook in de bus zat zou ons wel even met wat vrienden en een auto naar onze bestemming brengen. We zijn het halve stadje doorgereden maar konden de homestay niet vinden. Uiteindelijk zijn we bij het Niel Hotel uit de auto gestapt. Het bleek een klein nieuw hotel te zijn met een prettige sfeer en zeer aardig behulpzaam personeel. Al met al een goede plek om te verblijven. De eerste nacht sliepen we heel goed, moe van de lange reis. De volgende dag bleek het goed weer te zijn en we besloten gelijk een dagtour te gaan doen. Zo zijn we met gids Gibson, een auto en chauffeur op pad gegaan, naar de bergen ten noorden van Rantepao. Op zo’n 1400 meter hoogte hebben we een wandeling van een kleine twee uur gemaakt, langs traditionele dorpen, rijstterrassen en schitterende vergezichten. Wat maakt Toraja nou zo bijzonder? Eigenlijk is alles hier anders en uniek. Als eerste vallen gelijk de huizen op, zie foto's. Dan de cultuur en religie. Ruim honderd jaar geleden kwam de eerste missionaris naar Toraja die de mensen wilde bekeren van het animisme naar het christendom. Er was echter ook een klasse systeem, de hoge, midden en lage klasse. Toen de missionaris zei dat alle mensen gelijk waren schoot dat verkeerd bij de hoge klasse. Zij gelijk aan hun bedienden? Onmogelijk en de missionaris werd gedood. Vandaag de dag bestaat het klasse systeem nog steeds maar ze respecteren elkaar als gelijken. Eenmaal in een bepaalde klasse geboren dan blijft dat ook zo, ook al ben je nog zo rijk. Het is ook niet mogelijk om buiten je eigen klasse te trouwen. De Torajanen hebben qua religie een combinatie van het christendom en animisme. Het is wel toegestaan om met een moslim te trouwen of een buitenlander.
Je ziet overal kleine kerkjes, zowel protestant als katholiek en de mensen gaan ook trouw naar de kerk. Eenmaal buiten de kerk hangen ze weer het animisme aan. Het is dan ook belangrijk dat de priester uit Toraja komt omdat deze de mensen kan begrijpen. De meest belangrijke gebeurtenis in een mensenleven is de dood en de ceremoniële begrafenis. Ze geloven dat de geest van de overledene voor de familie blijft zorgen en het is dan ook heel belangrijk dat de geest goed in het paradijs aankomt. Daarin spelen waterbuffels een zeer grote rol. Deze dieren worden tijdens hun leven dan ook heel goed verzorgd en vertroeteld. Overdag zie je ze in de met water volstaande rijstveldjes liggen of ze staan gras te eten. Later op de dag worden ze door hun eigenaar grondig schoongeboend, soms zelfs met shampoo, en dan naar hun stal gebracht. Wij hadden het geluk om in de dagen dat we er waren een begrafenis mee te mogen maken en daar doe ik de volgende keer verslag van.
Tot dan!

Liefs, Jan en Wilma