Deel twee Toraja

Hallo allemaal!

De begrafenisceremonie vond vlak achter ons hotelletje plaats. Het kan zijn dat degene die begraven wordt al weken of zelfs maanden geleden is overleden en tot de tijd van de begrafenis wordt het lichaam thuis gehouden. Ze zeggen ook niet dat iemand dood is maar ziek, hier hebben ze een apart woord voor. Tegenwoordig wordt het lichaam ingespoten met formaline maar toen dit vroeger nog niet mogelijk was en de ontbinding intrad hielden ze het lichaam toch gewoon in huis. Ze verzorgen de doden alsof het een zieke is, zetten eten en drinken neer. Een begrafenis is niet zomaar iets, er moeten veel voorbereidingen getroffen worden. Zoals al eerder gezegd speelt de waterbuffel een belangrijke rol. De klasse bepaald hoeveel waterbuffels er tijdens een ceremonie gedood/geofferd worden. Dit kunnen er voor de lage klasse 1 à 2 zijn en voor de hoge klasse wel 20. De animisten geloven dat de geest van de overledene door de waterbuffel naar het paradijs wordt gebracht. De overledene en de waterbuffel zijn met een touw aan elkaar verbonden en daar hangen kleine stukjes bamboe aan. Via de stukjes bamboe gaat de geest naar de waterbuffel over.
Terug naar de ceremonie zelf. Het is geen enkel probleem als toeristen de ceremonie bijwonen en foto’s maken maar er wordt wel verwacht iets mee te nemen uit respect voor de familie. Onze gids zei dat een slof sigaretten goed was. Gek eigenlijk, je zou zeggen dat je uit respect voor iemand iets gezonds mee zou nemen. Maar goed, het werden sigaretten. We waren er rond het middaguur en het was een drukte van belang. Wij zaten bewust iets verder van de plek vandaar waar de ceremonie plaats zou vinden omdat we het doden van de waterbuffel niet wilden zien. Eerst werd de kist waar de dode inlag meerdere malen omhoog geworpen om vervolgens via een bamboe ladder op een verhoging te worden geplaatst. De waterbuffel werd met een poot aan een in de grond geslagen paaltje vastgebonden en een speciaal opgeleide man sneed met een lang scherp mes de keel van de waterbuffel door. Het dier rukte zich los, deed nog een paar stappen, viel neer en bloedde dood. De eerste buffel die gedood wordt mag niet door de familie zelf gegeten worden maar het vlees wordt weggegeven. Daarna verscheen er een geestelijke op de verhoging bij de kist en deze hield een heel lang betoog over het leven van de dode man. Naast buffels worden er ook veel varkens gedood en die lagen her en der te wachten, vastgeklemd tussen bamboe stokken. Misschien komt het doden van de dieren wreed over maar bedenk wel dat de dieren een heel goed leven hebben gehad en ook vrij rond kunnen lopen. Het lijden van deze dieren is maar heel kort terwijl verreweg de meeste dieren die in het Westen gegeten worden helemaal geen leuk leven hebben gehad en eigenlijk hun hele leven lijden. Als er al vlees gegeten moet worden dan liever scharrelvlees.
Een begrafenisceremonie kan wel een paar dagen duren en uiteindelijk wordt het lichaam in een rots begraven. Dit zijn familiegraven en degene die de ruimte in de rost hakt krijgt als beloning een waterbuffel. Alleen het lichaam gaat de rots in en de kist wordt aan de voet van de rots achtergelaten. Van oudsher laten de familieleden van de hoge klasse een uit hout gesneden afbeelding van de dode maken en deze worden bij de rots graven gezet, zogenaamde tau tau poppen. Tijdens een jaarlijkse ceremonie worden de poppen van nieuwe kleren voorzien. Gedurende het hele jaar wordt er bij de graven eten, drinken en sigaretten neergezet. De geest van de overledene zorgt immers voor de familie dus moet er ook goed gezorgd worden voor de overledene. Heel vroeger werden de doden in hun kist aan de rotsen bevestigd maar tegenwoordig niet meer. Als er een baby sterft en deze heeft nog geen tanden dan wordt het lichaampje in de foetushouding in een gat in een latexboom begraven. Latex wordt gezien als melk voor de baby. Maar tegenwoordig wordt dat niet meer door iedereen gedaan en bovendien is de babysterfte erg laag.
Het is ook nog interessant om te vermelden dat de traditionele huizen van de Torajanen allemaal dezelfde kant op staan, van noord naar zuid. Noord betekent leven en zuid de dood, het paradijs. De ouders slapen in een kamer die naar het zuiden wijst en de kinderen, die nog volop in het leven staan, slapen in een kamer naar het noorden gericht.
Wij zijn heel blij dat we deze zeer bijzondere en vredige plek hebben bezocht en zoveel hebben geleerd over de tradities. Dit hebben we mede te danken aan onze gids Gibson Dangnga en we bevelen hem dan ook van harte aan. Wij mochten van hem zijn email adres en telefoonnummer plaatsen, dus bij deze: gibsontoraja@yahoo.com mobiel: +6281355973107.

Lieve groeten van ons.