Crematie Ubud
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Jan
21 Februari 2016 | Indonesië, Gili Air
Hallo allemaal!
Vanuit Rantepao zijn we weer met de bus terug gegaan naar Makassar. We dachten dat de rit nu wel wat sneller zou gaan omdat het voornamelijk bergafwaarts ging. Maar helaas, het duurde zelfs iets langer, 10 uur... We besloten om weer naar het Four Points Hotel te gaan en daar hebben we gelijk een vliegticket naar Bali (Denpassar) geregeld voor de volgende dag. Het was een kort nachtje want de taxi stond al om 5.00 uur klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Het vliegtuig vertrok om 6.45 uur en na een uur en tien minuten stonden we alweer op het vliegveld van Denpassar. We namen een taxi naar Ubud en zijn weer naar de prettige Biyukukung Suites gegaan. Inmiddels zijn we hier al een paar dagen en we hebben twee dagen een scooter gehuurd om te gaan shoppen. Het is altijd weer leuk om buiten het centrum van Ubud de vele groothandels langs te gaan en te kijken wat voor nieuwe dingen er weer op de markt zijn gekomen. In sommige zaken begon Jan’s hart sneller te kloppen en wenste hij dat hij nog een meubelzaak had... Maar we hebben weer mooie/leuke dingen voor onszelf gescoord!
Wederom vielen we met ons neus in de boter en konden ook hier een uitvaart meemaken maar dan een crematie. De Balinezen hangen het Hindoeïsme aan zij cremeren hun doden, al gaat het er wel anders aan toe als in India. De uitvaartstoet is enorm. Voorop gaat een door mannen gedragen grote witte koe gemaakt van een houten frame met doek er om heen gespannen. Dan een grote groep muzikanten met trommels en gongs omgeven door vele mannen. Daarachter vele vrouwen met offers die een lang touw vasthouden dat verbonden is aan een enorm geraamte van bamboe waar een hoog bouwwerk van hout en witte stof opstaat en bovenin staat de kist met de overledene, in dit geval een vrouw. Dit alles wordt door vele mannen gedragen en van tijd tot tijd wisselen ze elkaar af. De stoet ging richting Monkey Forest waar de crematie plaats zou vinden. Er liepen ook veel toeristen mee en de mensen werd gevraagd om uit eerbied voor de familie een sarong om te doen. Ook hier merk je weer hoe tolerant de Balinezen zijn, ze doen wat ze moeten doen en trekken zich niets aan van de toeristen die foto’s staan te maken. Het geheel ziet er helemaal niet uit als een droevige gebeurtenis maar eerder als iets feestelijks. De muzikanten leven zich uit op hun instrumenten, de kist met overledene wordt naar beneden gehaald en we konden niet goed zien wat er op dat moment mee gebeurde. Ondertussen wordt het raamwerk van bamboe met een kettingzaag in stukken gezaagd en in brand gestoken, evenals alle materialen die gebruikt zijn voor allerlei attributen. Dan wordt de bovenkant van de witte koe gezaagd en het lichaam van de vrouw (in doeken gewikkeld) wordt in het dier gelegd. Later komen er een soort priesters om rituelen uit te voeren en geschenken bij het lichaam te leggen waarna het dier weer gesloten wordt. Dan wordt de koe aangestoken en om snel een gloeiend heet vuur te krijgen wordt er een gasbrander gebruikt. Als de behuizing niet voldoende draagkracht meer heeft valt het lichaam naar beneden in een metalen soort brede goot en zorgt een man met een lange metalen stok ervoor dat alles goed verbrandt. Tot zover zijn wij erbij gebleven. Later krijgt de familie de as van de overledene en deze wordt in de zee uitgestrooid, dit is weer een speciale ceremonie. Een overledene wordt niet direct gecremeerd maar er wordt gewacht tot het een gunstig moment is en tot die tijd wordt het lichaam begraven. En zo zijn er vele en vele ceremonies in het leven van de Balinezen, hier wordt ook echt voor gespaard.
We zijn weer een ervaring rijker!
Tot het volgende verslag en liefs van ons!
Vanuit Rantepao zijn we weer met de bus terug gegaan naar Makassar. We dachten dat de rit nu wel wat sneller zou gaan omdat het voornamelijk bergafwaarts ging. Maar helaas, het duurde zelfs iets langer, 10 uur... We besloten om weer naar het Four Points Hotel te gaan en daar hebben we gelijk een vliegticket naar Bali (Denpassar) geregeld voor de volgende dag. Het was een kort nachtje want de taxi stond al om 5.00 uur klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Het vliegtuig vertrok om 6.45 uur en na een uur en tien minuten stonden we alweer op het vliegveld van Denpassar. We namen een taxi naar Ubud en zijn weer naar de prettige Biyukukung Suites gegaan. Inmiddels zijn we hier al een paar dagen en we hebben twee dagen een scooter gehuurd om te gaan shoppen. Het is altijd weer leuk om buiten het centrum van Ubud de vele groothandels langs te gaan en te kijken wat voor nieuwe dingen er weer op de markt zijn gekomen. In sommige zaken begon Jan’s hart sneller te kloppen en wenste hij dat hij nog een meubelzaak had... Maar we hebben weer mooie/leuke dingen voor onszelf gescoord!
Wederom vielen we met ons neus in de boter en konden ook hier een uitvaart meemaken maar dan een crematie. De Balinezen hangen het Hindoeïsme aan zij cremeren hun doden, al gaat het er wel anders aan toe als in India. De uitvaartstoet is enorm. Voorop gaat een door mannen gedragen grote witte koe gemaakt van een houten frame met doek er om heen gespannen. Dan een grote groep muzikanten met trommels en gongs omgeven door vele mannen. Daarachter vele vrouwen met offers die een lang touw vasthouden dat verbonden is aan een enorm geraamte van bamboe waar een hoog bouwwerk van hout en witte stof opstaat en bovenin staat de kist met de overledene, in dit geval een vrouw. Dit alles wordt door vele mannen gedragen en van tijd tot tijd wisselen ze elkaar af. De stoet ging richting Monkey Forest waar de crematie plaats zou vinden. Er liepen ook veel toeristen mee en de mensen werd gevraagd om uit eerbied voor de familie een sarong om te doen. Ook hier merk je weer hoe tolerant de Balinezen zijn, ze doen wat ze moeten doen en trekken zich niets aan van de toeristen die foto’s staan te maken. Het geheel ziet er helemaal niet uit als een droevige gebeurtenis maar eerder als iets feestelijks. De muzikanten leven zich uit op hun instrumenten, de kist met overledene wordt naar beneden gehaald en we konden niet goed zien wat er op dat moment mee gebeurde. Ondertussen wordt het raamwerk van bamboe met een kettingzaag in stukken gezaagd en in brand gestoken, evenals alle materialen die gebruikt zijn voor allerlei attributen. Dan wordt de bovenkant van de witte koe gezaagd en het lichaam van de vrouw (in doeken gewikkeld) wordt in het dier gelegd. Later komen er een soort priesters om rituelen uit te voeren en geschenken bij het lichaam te leggen waarna het dier weer gesloten wordt. Dan wordt de koe aangestoken en om snel een gloeiend heet vuur te krijgen wordt er een gasbrander gebruikt. Als de behuizing niet voldoende draagkracht meer heeft valt het lichaam naar beneden in een metalen soort brede goot en zorgt een man met een lange metalen stok ervoor dat alles goed verbrandt. Tot zover zijn wij erbij gebleven. Later krijgt de familie de as van de overledene en deze wordt in de zee uitgestrooid, dit is weer een speciale ceremonie. Een overledene wordt niet direct gecremeerd maar er wordt gewacht tot het een gunstig moment is en tot die tijd wordt het lichaam begraven. En zo zijn er vele en vele ceremonies in het leven van de Balinezen, hier wordt ook echt voor gespaard.
We zijn weer een ervaring rijker!
Tot het volgende verslag en liefs van ons!
-
21 Februari 2016 - 14:04
Klaudia En Abko:
Wat maken jullie veel mee ontzettend mooi al die belevenissen en leuk voor ons om het mee te lezen
nog veel plezier
Groetjes Kaudia en Abko -
21 Februari 2016 - 17:05
Helma:
Hallo Wilma en Jan, even proberen of de reactie nu wel weggaat. jullie maken veel mee en maken mooie foto's.
Wilma alvast gefeliciteerd met je moeders verjaardag op 27 februari.
wij zijn er ook even tussenuit, dus weet niet of we de volgende verslagen lezen.
groeten van Gerard en Helma -
23 Februari 2016 - 00:59
Rob En Mieke:
Hallo Jan en Wilma,
Wat was het weer een leuk verhaal om te lezen en ook om wederom te zien wat
een rituelen om zo'n crematie zeg.
We zien weer uit naar het volgende verslag.
groetjes en geniet verder.
Rob en Mieke.
-
23 Februari 2016 - 13:01
Elma:
Lieve Jan en Wilma,
Wat een gebeurtenis zeg! En wat een geluk dat jullie dit mochten meemaken, echt heel bijzonder! Veel plezier in Amed en we zien jullie weer snel op Gili Air.
Liefs van Komeng en Elma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
