Amed, Bali

Hallo allemaal!

Het heeft even geduurd maar hier zijn we weer. Na Ubud zijn we naar Amed gegaan, een klein plaatsje aan aan de noordoostkust van Bali. Ons oog was op het pas geopende Nalini Beach Resort gevallen en dat bleek een zeer goede keus. Zes accommodaties gelegen in een mooi aangelegde tuin met zwembad en uitzicht op zee. We zijn er 8 dagen gebleven. Eerst verbleven we in een kamer met uitzicht op de tuin en daarna kregen we een upgrade naar een kamer met uitzicht over zee. We hadden deze kamer al gezien maar het was boven ons budget. Dus dat was boffen! We zijn natuurlijk ook zo’n leuk en aardig stel hahaha. Nalini wordt gerund door de zoon van de eigenaar -Ari- en hij woont samen met zijn vrouw, dochtertje en ouders direct naast het resort. Een hele aardige familie met en paar lieve, goed opgevoede en goed uitziende honden. Dat deed ons goed! We zaten zo’n 8 kilometer van Amed vandaan dus hadden we al die dagen een scooter gehuurd. Naast het toerisme is de voornaamste bron van inkomsten de visserij. Rond vijf uur vertrekken de bootjes naar zee en tussen zeven en acht uur komen ze weer terug. Dit is echt heel mooi om te zien. Zoveel bootjes aan de horizon, het lijkt wel een zeilwedstrijd. Er wordt voornamelijk makreel gevangen met netten en later op de dag gaan sommigen weer de zee op om barracuda te vangen. Wij hebben ook een keer makreel direct van de vissers gekocht en deze zijn ‘s avonds in het restaurant van ons verblijf klaargemaakt, lekker hoor.
Amed is een langgerekt dorp aan een hele mooie kustweg tussen de zee en de bergen en hele mooie uitzichten op de vele baaien met stranden die vol vissersbootjes liggen. Her en der zijn weggetjes de bergen in en daar wilden we natuurlijk ook kijken. Vooral bij één afslag (dichtbij het centrum van Amed) waren wij zeer verrast door de schitterende natuur. In het dal stroomde een rivier met aan beide kanten vele kleine rijstterrasjes. Overal zag je mensen werken. Gras werd met een hak van de dijkjes weggehaald en opnieuw aangestampt. Koeien met een juk trokken een ploeg voort om de grond voor te bereiden op het handmatig planten van de jonge rijstplantjes die al opeengepakt klaarstonden op kleine veldjes. Na het werk werden de koeien schoongeboend met water en een bord. Voor ons ziet het er allemaal heel idyllisch uit maar voor de mensen is het echt zwaar werk op de rijstterrasjes.
En wat hebben we verder gedaan? Getracht te snorkelen...voor ons resort bestond het strandje uit keien en met de golven die op de kust beukten was het een hele toer om in het water te komen. Je staat al niet stabiel en ik werd steeds door de golven omver geworpen op de keien. Jan trok me steeds omhoog maar na vele pogingen en blauwe plekken hield ik het voor gezien en dook het zwembad in. Dat ging een stuk makkelijker hahaha. Jan lukte het wel en ging een kijkje nemen bij het Japanse wrak dat daar voor de kust ligt. Toen hij terugkwam zei hij dat ik niks had gemist. Het wrak stelde niet veel voor, er was nauwelijks koraal en weinig vissen. Er zijn ook baaien met zandstranden maar daar zijn we niet meer geweest. Dat komt wel weer op Gili Air waar we hierna naartoe gaan. Verder hebben we het rustig aan gedaan, zwemmen, lezen, lekker eten, gekletst met de familie en het personeel. Vooral met één personeelslid hadden we een heel goed contact. Ze heet Komang en ze nodigde ons ook bij haar thuis uit. Na het werk gingen we met haar mee, eerst een stukje op de scooter daarna te voet langs een smal paadje. Haar man was al thuis en zat met hun slapende jongste zoontje op schoot. Komang verontschuldigde zich dat het niet schoon was maar eerlijk, het was het schoonste huis dat we gezien hebben in en rond Amed! Want rond alle huizen is het een bende, overal liggen spullen en rommel. We gingen in de mooi aangelegde tuin zitten, een hobby van haar man. Inmiddels was het zes maanden oude jongetje wakker geworden en keek ons met enorm grote ogen aan. Hij moest even wennen aan die vreemde gezichten maar al gauw verscheen er een lach op zijn gezicht. We hadden fruit meegenomen en koekjes omdat we niet met lege handen aan wilden komen. Het was erg leuk om een kijkje te kunnen nemen in de plek waar ze met haar schoonouders woont. Ja, want zo gaat dat, als vrouw zijnde trek je bij de familie van je man in. Daarom willen echtparen ook altijd één of meerdere zoons hebben omdat zij bij hen blijven wonen en dus voor hen kunnen zorgen als ze oud zijn. Na acht dagen genoten te hebben van alles in en rondom Amed zijn we weer naar Gili Air gegaan, met de fastboot vanaf Amed. De zee leek kalm maar al gauw werden de golven hoger en de lucht donkerder. We hebben nog nooit zo’n overtocht meegemaakt! De boot beukte op de golven en ging van links naar rechts, het water spoelde langs de ramen en zelfs over de boot heen. Nee, het was echt niet prettig, ik zit liever in een vliegtuig met turbulentie maar Jan heeft het tegenovergestelde, hij zit liever op een boot die alle kanten op geslingerd wordt... Gelukkig zijn we goed aangekomen en genieten nog 4 dagen hier voordat we teruggaan naar Bali en onze reis erop zit. Hierna zal nog één kort verslag volgen dus tot dan!

Liefs van Jan en Wilma.