Nusa Penida

Hallo allemaal!

Eergisteren zijn we naar het eiland Penida gegaan. De boten vertrekken van af de brug tussen de eilandjes Lembongan en Ceningan. Het zijn allemaal lokale bootjes alleen betalen toeristen twee en een half keer zoveel. We hebben er geen moeite mee om meer te betalen want we hebben tenslotte ook meer geld. Als het maar wel redelijk blijft. Het tochtje duurde ongeveer 20 minuten en voordat we uit het bootje gestapt waren kwamen er al mannen als bijen op ons -honing- af. Of we een auto met chauffeur wilden of een scootertje. We namen een scooter.
We hadden geen kaart van het eiland maar ze zeiden dat we niet konden verdwalen en iedereen weet overal de weg. Dus wij op weg. We stopten als eerste bij wat hutjes langs het strand, zo te zien leven ze hier ook van de opbrengst van zeewier. Gaandeweg merkten we dat hier helemaal niet veel toeristen en mensen kijken om, kinderen zwaaien en roepen. We hebben wel wat accommodaties bekeken want stel dat we hier nog eens terugkomen, je weet het maar nooit. Het is warm en de zon schijnt genadeloos op ons. De vaart die we hebben brengt de nodige verkoeling maar is ook verraderlijk. Maar ingesmeerd met factor 50 moet het goed gaan. De weg die we volgen loopt langs de kust en sommige stukken zijn omzoomt met vele palmbomen en dus schaduwrijk. We komen door langgerekte dorpjes en onderweg stoppen we om te pinnen. Lunchtijd komt in zicht en we vinden een hele leuke warung (eettentje), iets hoger gelegen en met mooi uitzicht over zee.
Wij waren er als eerste maar het werd al snel drukker. Een onderwijzeres Engels maakte een praatje met ons, ze was er met verschillende collega's. Iets later kwam een hele groep mensen in traditionele witte ceremonie kleding om de maag te vullen. We aten nasi en dat was heerlijk. We reden de weg die we gekomen waren weer terug en gingen nog een stukje landinwaarts. Het eiland is zo te zien dunbevolkt en overdekt met veel groen, puur en ongerept. Daarna hebben we nog een andere kustweg genomen en hier was de natuur echt schitterend, dit was richting Christal Bay. Deze baai hebben we helaas niet meer kunnen zien omdat we met de kapitein van ons bootje hadden afgesproken dat we vier uur weer bij het strand zouden zijn en we wilden niet te laat komen. Echter daar aangekomen kwam een man ons vertellen dat hij door onze kapitein was gebeld dat hij ons niet op zou komen halen omdat hij een snorkeltoertje had. Een ander zou ons wel terug brengen. We wisten niet of hij de waarheid sprak en wilden precies tot vier uur wachten, als ons bootje er dan nog niet was zouden we een ander nemen. Dit alles ging natuurlijk gepaard met de nodige grapjes. Uiteindelijk bleek de man gelijk te hebben en gingen we met een ander terug, een opa met twee jonge kleinzoons, zo schattig.
Terug op onze stek een duik in het zwembad genomen, gelezen en genoten van het uitzicht op zee. Het slapen gaat gelukkig steeds beter, we zijn de jetlag te boven.
De laatste twee dagen op Ceningan hebben we wat rondgetoerd op de scooter, hele leuke ontmoetingen gehad met lokalen en toeristen. Gisteravond zijn we met een leuk jong Duist stelletje in het restaurantje gaan eten waar het jonge katje rondliep. Gelukkig zag het beestje er al veel beter uit en rende het vrolijk rond. Het bleek een 'zij' te zijn en toen we vroegen naar haar naam zei de dat ze er nog geen had. Jan zei 'noem haar maar Wilma'. Het komt wel goed met het poesje, ze zorgen goed voor haar, gelukkig!
Vanmiddag is de eerste serieuze regen sinds november gevallen dus daar was iedereen blij mee, het is tenslotte regentijd. Maar door het El Nino effect is het wereldwijd behoorlijk in de war.
Mensen, dit was het weer, morgen gaan we dan eindelijk naar Komeng en Elma op Gili Air!

Liefs ons.