Alor eiland

Hallo allemaal!

Hier zijn we weer met een nieuw verslag. De internetverbinding is niet overal even goed vandaar dat het even duurde. We wilden eigenlijk naar Rote eiland voor de kust van West Timor maar vanwege het slechte weer gingen de ferry's niet, de zee was te ruw. We hoorden zelf een verhaal over een chartervlucht met een klein vliegtuigje dat vanwege het weer niet kon landen. De passagiers hadden doodsangsten uitgestaan...Dus gaven ze ons in het La Hasienda Hotel de tip om naar Alor eiland te gaan. Dit is het meest oostelijke eiland van Nusa Tenggara en ligt ten noord oosten van West Timor. We hadden er nog nooit van gehoord. Michael regelde een homestay voor ons bij een Duitse vriend en zijn Indonesische vrouw. Na 50 min. vliegen werden we door Jurgen, in de namiddag, van het piepkleine vliegveldje gehaald en reden naar zijn huis dat niet ver van het vliegveld lag. Zijn huis stond midden in het groen en onze kamer met badkamer en terrasje zag er mooi en knus uit. Zijn vrouw Joyce kwam ons begroeten en wij voelden ons er gelijk 'thuis'.
Het begon keihard te regenen maar wij zaten lekker droog met een warme kop thee op het terrasje. De eerste muggen kwamen al op ons af en er werden wierookspiralen neergezet. Tevens maakte we kennis met hun gemoedelijke hond Hardy. We reden met Jurgen mee naar de hoofdstad Kalabahi, een niet zo'n mooi uitziend stadje en door de regen bijna uitgestorven. Hier aten we met z'n drieën bij Resto Mama Alor, gelegen aan het water en tevens het beste restaurant in de stad.
Na een koude douche doken we ons bed in en na een goede nachtrust (met airco) stonden we de volgende ochtend al vroeg naast ons bed. Jurgen had ons aangeboden overal naar toe te willen rijden, we hoefden slechts de brandstof te betalen. Wat een goede gastheer! We moesten echter wel in het Duits converseren want Jurgen sprak nauwelijks Engels.
Het weer zag er goed uit en we reden naar het traditionele dorpje Takpala. Jurgen had een pak suiker meegenomen en wij kregen een kop thee aangeboden. Daar hebben we tevens de enige andere toerist ontmoet, een Australische jongen die een maand in het dorp verbleef. Hij sprak de Indonesische taal en fungeerde gelijk als tolk. Ook dit dorp was weer een geweldige ervaring en we hebber er nog wat mooie dingen gekocht. De lunch aten we bij Mama en de rest van de middag brachten we lezend door op ons terrasje. 's Avonds aten we bij Jurgen en Joyce en haar dochter Sally. Heerlijk vis gegeten en gezellig zitten praten. De volgende dag stond snorkelen op het programma. Jurgen duikt en snorkelt veel dus hij wist precies de goede plek met veel koraal en vissen. Alleen stond er zo'n sterke stroming dat vooral ik maar moeilijk vooruit kon komen. Jurgen pakte me bij de hand en hielp me een stuk op weg. Wow, wat een helder water! Schitterend koraal en vele, vele vissen in allerlei kleuren van klein tot groot. Na ruim een uur in deze prachtige onderwaterwereld rondgezwommen te hebben gingen we zeer voldaan weer aan land. Na een lunch bij Mama hebben we langs het strand gelopen en mangrove bosjes bekeken. 's Avonds aten we bij Jurgen en Joyce, wederom heerlijke vis. De regen valt hier precies op de goede momenten, 's avonds en 's nachts. De volgende dag scheen de zon volop en wij besloten met de scooter op pad te gaan. Het gedeelte van het eiland waar wij zaten heet Alor's bird's head en hier wilden we dan ook rond gaan rijden. Eerst de berg op...pfff wat een slechte weg, het was echt zwoegen. Meer dan eens moest ik afstappen om Jan met scooter en al te duwen. Op een gegeven moment waren ze aan de weg aan het werk en het lukte ons niet om verder naar boven te komen, de aarde was zo glad door de regen dat de banden geen grip kregen. We kregen hulp van een jongen die de scooter handig in één keer omhoog reed...zij doen niet anders dan over zulke wegen rijden en zijn daar zeer bedreven in. Als dank wilde hij een sigaret, die hij gelijk opstak. Zwoegend reden we verder omhoog tot we op meer vlak terrein kwamen. We passeerden verschillende dorpjes en overal keken de bewoners verbaasd op als ze ons zagen, begonnen te lachen en te zwaaien. We reden verder door de mooie groene natuur die ons af en toe trakteerde op schitterende vergezichten. Inmiddels reden we naar beneden en ook dat is oppassen geblazen. Moe van alle inspanningen en een houten kont, maar zeer voldaan kwamen we bij de kustweg aan.
De weg is weer goed en langs de zee rijden we richting de hoofdstad om wederom bij Mama te eten voor een late lunch. Terug in onze kamer een verfrissende koude douche genomen en de rest van de middag lezend doorgebracht. Dit zou onze laatste avond op het eiland zijn en we wilden Jurgen, Joyce en Sally als dank voor alle goede zorgen trakteren op een etentje. Zo gezegd zo gedaan en we gingen op weg
naar...natuurlijk Resto Mama!
De volgende dag zouden we pas ín de middag naar Kupang vliegen dus we hadden die ochtend nog tijd om de markt te bekijken. Altijd weer leuk, we zijn gek op markten! Nou hier waren we de bezienswaardigheid van de dag hoor! Foto's nemen is totaal geen probleem, sommige mensen vragen zelfs of ze op de foto mogen.
Voor de laatste keer eten we bij Mama en willen de twee meisjes die daar werken graag met ons op de foto, we komen op facebook.
Weer terug op de kamer pakken we onze rugzakken in en na afscheid van Joyce te hebben genomen brengt Jurgen ons naar het vliegveld. Volgens Lonely Planet is dit het meest chaotische vliegveld van heel Indonesië en dat zou best eens kunnen kloppen...
Op naar de volgende bestemming.

Liefs van ons.