West Timor

Hallo allemaal!

Op 20 januari vlogen we van Ende (Flores) naar Kupang (West Timor).
We hadden een kamer gereserveerd in La Hasiende, een hotel in Mexicaanse stijl. Dit bleek een zeer goede keus te zijn, de Duitse eigenaar is een hele behulpzame goed Engels sprekende man, de sfeer is hier uitstekend, de kamers mooi en schoon! De eigenaar -Michael- maakte een afspraak voor ons met een plaatselijke gids -Ony- en na het ontbijt bespraken we de mogelijkheden voor een tour naar het binnenland. We kozen voor drie dagen en twee overnachtingen en een privé auto met chauffeur, we zouden de volgende dag vertrekken.
Na alles besproken te hebben gaf Michael ons een lift naar het centrum van Kupang want we moesten een regencape kopen. Terwijl we op zoek waren werd al gelijk duidelijk waarom...een ware wolkbreuk deed de straten veranderen in rivieren...Na onze aankoop zijn we met de bemo (kleine busjes) weer terug gegaan naar het hotel. De dag van het grote avontuur was aangebroken en om 8.00 uur vetrokken we met Ony en onze chauffeur -Arnold- die tevens in de leer is als gids. Het eerste traditionele dorp dat we aandeden was dat van de koppensnellers, None.
We werden ontvangen door de midwife, dit is de vroedvrouw en alle vrouwen kunnen tevens bij haar terecht met andere problemen. Bij ieder dorp is het de gewoonte dat bezoekers betelnoten geven en wat geld. Ze kauwen eerst op de betelnoten (wordt heel veel gedaan in Azië), een zeker niet onschuldig genotmiddel waar de mond rood van wordt en de tanden na lang gebruik van wegrotten. Daarna wordt er gesproken en leggen ze al hun tradities, gebruiken en religie uit. Uiteraard vertaald door gids Ony want ze spreken alleen hun eigen taal. Door invloed van het christendom zijn ze met koppensnellen gestopt maar wanneer dit precies was is onduidelijk.
Het volgende dorp was Boti, zeer geïsoleerd en moeilijk bereikbaar. De weg was modderig en vol stenen en me de auto kwamen we niet verder dan zo'n 8 kilometer voor het dorp. Ony regelde motorbikes en achterop vervolgden we het steeds slechter wordende pad in de bergen. Boti bestaat uit vele families die zeer verspreid wonen maar wij bezochten alleen de plek waar de koninklijke familie woont. Wow...wat een schitterende plek! Midden tussen het groen van vele bomen staan de huisjes en hutjes van stro. Eerst gingen we naar het huis waar de koning zijn gasten ontvangt maar hij liet op zich wachten omdat hij net als zijn onderdanen op het veld aan het werk was. We leggen de betelnoten en het geld alvast in het daarvoor bestemde mandje en liepen rond in het koninkrijk terwijl Ony uitleg gaf. Na het avondeten hadden we een ontmoeting met de koning, een hele rustige man die niet veel zei. Daarna gingen we naar het gastenverblijf, een huis van hout, bamboe en een rieten dak. Er was een gemeenschappelijke ruimte en vier slaapkamertjes met elk drie bedden. Elektriciteit was er niet, er stonden kleine olielampjes. Het (westerse) toilet en de wasruimte (mandi) waren in een apart bamboe huisje. Alles zag er heel knus uit en bovendien heel schoon, dat hadden we niet verwacht! Na een goede nachtrust (zó stil) schepten we het koele water uit de mandibak en spoelden ons plakkerige lichaam schoon. Fris verschenen we aan het ontbijt met koffie, thee, gebakken en gedroogde bananen. Wederom liepen we rond in het koninkrijk en zagen we het hele proces van bollen katoen direct van de plant tot geweven kleden. Ook het verven van katoen wordt zelf gedaan met natuurlijke kleurstoffen. Gids Ony heeft heel veel verteld over tradities, gebruiken en religie. Heel interessant is ook dat dit volk een negendaagse week heeft.
Helaas, ons verblijf op deze zeer bijzondere plek zit erop en we gaan op weg naar Kefamenanu. We brachten onze rugzakken naar een plaatselijk hotel en rijden naar Temkessi, wederom een geïsoleerd dorp, verscholen in het bos tussen grote rotsen. De weg werd slechter en smaller tot Arnold niet meer verder durfde met de auto. We besloten het laatste stuk te lopen en het uitzicht vanaf de bergkam was werkelijk adembenemend! Ook hier gaven we weer betelnoten en geld en hadden een ontmoeting met de koningin en de nodige uitleg van Ony. In Temkessi wonen nog maar vijf families, de rest is naar de dalen vertrokken. Iedere dag moet er namelijk water van beneden gehaald worden en dat valt niet mee. Ook hier is het zo vredig en mooi, echt één met de natuur. Het was al donker toen we in Kefa aankwamen en we aten heerlijk in een Chinees restaurant. Na een warme douche doken we ons bed in en om drie uur 's nacht werden we wakker van de jeuk...en jawel hoor, piepkleine rode miertjes deelden het bed met ons...
De volgende ochtend vertrokken we om 8.00 uur weer richting Kupang. Onderweg deden we het laatste dorp aan, Maslete. Hier hadden we een ontmoeting met de koning en koningin. De koning hield van praten en was zeer belangstellend. Ook hier weer de nodige uitleg van Ony.
Vlak voor Kupang kregen we een voorstelling te zien op Sasando instrumenten, afkomstig van het eiland Rote. Een snaarinstrument met een hele mooie klank. Tot slot koffie en thee bij Ony thuis en weer terug naar ons hotel La Hasienda.
West Timor is echt een hele bijzondere bestemming om naar toe te gaan, slechts weinig toeristen bezoeken dit eiland. De bevolking is zeer vriendelijk, iedereen lacht naar je en zwaait.
De traditionele dorpen die we gezien hebben staan in de top 5 van alle bijzondere dingen die we gezien hebben tijdens onze reizen. We hebben ontzettend genoten van al het moois en hebben veel plezier gehad met Ony en Arnold.
Morgen vliegen we naar Alor eiland, een nieuw avontuur.

Liefs van ons.